Rozchodniki to rośliny należące do rodziny Gruboszowatych (Crassulaceae). Gruboszowate są to najczęściej rośliny siedlisk suchych, a większość roślin z rodziny Gruboszowatych stanowią sukulenty – rośliny odporne na suszę o mięsistych, grubych liściach, łodygach, czy korzeniach. Mogą to więc być sukulenty liściowe, łodygowe i korzeniowe w zależności od tego, który organ roślinny wyróżnia się zwiększoną grubością. Ich łodygi i liście są grube właśnie po to, żeby słabo wytracały wodę. Posiadają wewnętrzną tkankę gromadzącą wodę. Dzięki temu dobrze znoszą duże nasłonecznienie i brak opadów.
Rodzaj Sedum to w większości sukulenty liściowe przeprowadzające specyficzny typ fotosyntezy– fotosyntezę typu CAM (nazwaną tak od angielskiej nazwy rodziny – Crassulacean Acid Metabolism, czyli metabolizm kwasowy gruboszowatych). W czasie dnia aparaty szparkowe tych roślin są zamknięte, żeby zapobiec utracie wilgotności. Fotosynteza typu CAM pozwala na ograniczenie strat wody w dzień poprzez zamknięcie aparatów szparkowych.
Jak wszystkie rośliny, także rozchodniki pobierają dwutlenek węgla z atmosfery i asymilują go. Robią to w większości w nocy, kiedy jest chłodniej i jest mniejsze parowanie, wtedy rośliny otwierają swoje aparaty szparkowe.
Tak więc wszystkie gatunki rozchodnika wykazują tego typu fizjologiczne przystosowanie do suchych stanowisk. Wszystkie gatunki rozchodnika charakteryzują się fizjologicznym przystosowaniem do suchych stanowisk. Prowadzą fotosyntezę na własny sposób (fotosynteza CAM) – aparaty szparkowe w ciągu dnia (kiedy jest gorąco i zwiększone parowanie) pozostają zamknięte, dwutlenek węgla jest pobierany w nocy. Jest to proces pozwalający roślinom na oszczędne gospodarowanie wodą w trudnych warunkach klimatycznych.
Dodatkową zaletą rozchodników są walory estetyczne: pięknie kwitną, jesienią liście się przebarwiają, szybko zarastają i zadarniają powierzchnię. Przyciągają też pszczoły i inne zapylacze, tworząc bioróżnorodność na obszarach miejskich.
Od czerwca 2009 roku na stanowiskach badawczych znajdujących się na dachu Centrum Naukowo-Dydaktycznego zlokalizowanego w śródmieściu Wrocławia (przy placu Grunwaldzkim) realizowane są badania na dachach zielonych porośniętych m.in. rozchodnikami dotyczące funkcjonowania zielonych dachów w aspekcie hydrologicznym. Badania te prowadzone są przez dr inż. Ewę Bursztę-Adamiak prof. na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. Efektem badań jest m.in. monografia „Zielone dachy jako element zrównoważonych systemów odwadniających na terenach zurbanizowanych” oraz szereg artykułów, m.in. publikacja „Zielone dachy jako rozwiązania poprawiające gospodarkę wodami opadowymi w miastach” autorstwa Ewy Burszty-Adamiak, Janusza Łomotowskiego, Pawła Wiercika.
Natomiast z wynikami badań zrealizowano w latach 2013–2015 w Krakowie na Wydziale Biotechnologii i Ogrodnictwa Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, przy współudziale firmy „Piotr Wolański APK Dachy Zielone” można się zapoznać w artykule: „PRZYDATNOŚĆ PĘDÓW ROZCHODNIKÓW DO WCZESNOJESIENNEGO ZADARNIANIA EKSTENSYWNYCH DACHÓW ZIELONYCH”.
Tereny obsadzone rozchodnikami w miastach to przykład zielonej infrastruktury, NBS (ang. Nature Based Solutions) i zrównoważonych systemów drenażu.
Rozchodniki to rośliny odporne na suszę. Stosując rozchodniki w miastach spełniamy zalecenia „Programu przeciwdziałania niedoborowi wody (PPNW) na lata 2021-2027 z perspektywą do roku 2030” dotyczące wprowadzenia do uprawy roślin o niższej wodochłonności.
W zależności od tego jak szybko chcemy uzyskać efekt pełnego zazielenienia powierzchni, to na zielonych torowiskach, dachach zielonych i na gruncie można je instalować w postaci rozwijanych z rolki, prekultywowanych mat rozchodnikowych, sadzonek rozchodnika lub poprzez rozrzucenie ciętych pędów rozchodnika.
Sprzedaż i dostawa mat rozchodnikowych, sadzonek rozchodników, ciętych pędów rozchodnika z plantacji znajdującej się na terenie Polski. Informacje, oferta i doradztwo: piotr.wolanski@dachyzielone.net, tel. 607 616 691.
Źródła:
O tym w jaki sposób rośliny CAM wiążą dwutlenek węgla w nocy, dzięki czemu nie muszą otwierać aparatów szparkowych w dzień opowiada Alicja Puścian z Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN.
